Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
Δεκατρείς φοιτητές στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών λατρεύουν την Ουρανία, όχι ως θεότητα της Αστρονομίας, αλλά ως μούσα της χαράς και της δημιουργίας. Η γνώση, η διασκέδασή τους και η πολιτιστική τους παιδεία περνά από τα χέρια της εδώ και τέσσερα χρόνια. Μαζί κάνουν μάθημα ζωγραφικής, εκείνη τους μεταφράζει εξατομικευμένα μαθήματα της Σχολής και διερμηνεύσει νοηματικά εικαστικούς όρους. Για κείνη είναι τα παιδιά της, αφού τον περισσότερο χρόνο της μέρας της τον περνά μαζί τους, καθώς είναι ουσιαστικά «η φωνή τους».
Η Ουρανία με τα παιδιά της στην ΑΣΚΤ
Κόρη κωφών γονέων η Ουρανία Αναστασιάδου, έχει μητρική της την Ελληνική Νοηματική Γλώσσα και εργάζεται με απόσπαση ως επιστημονική συνεργάτις στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών, υπεύθυνη υποστηρικτικού προγράμματος για κωφούς φοιτητές. Σπούδασε ζωγραφική δίπλα στον Νίκο Κεσσανλή, πραγματοποίησε με υποτροφία του ΙΚΥ μεταπτυχιακές σπουδές στο Gallaudet University των ΗΠΑ στη Διδακτική Κωφών και απέκτησε προδιδακτορικό τίτλο σπουδών Master of Arts (Advanced Master in Education: Deafness). Είναι ενεργή εικαστικός και έχει λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις. Γνωρίζει Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Ισπανικά και Αμερικανική Νοηματική Γλώσσα (ASL).
«Στο Τμήμα Εικαστικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών γίνονται δεκτοί για την εισαγωγή τους υποψήφιοι που εμπίπτουν στην κατηγορία των ειδικών διατάξεων (ν. 3794), σε ποσοστό 5% επί του εκάστοτε οριζόμενου αριθμού εισακτέων και πάντα με την προϋπόθεση να επιτύχουν στις εξετάσεις που ορίζονται κατ' έτος», μας λέει ο πρύτανης της ΑΣΚΤ, Γιώργος Χαρβαλιάς. «Επειδή στην κατηγορία των ειδικών διατάξεων μεγάλο ποσοστό συμμετοχής έχουν άτομα που πάσχουν από κώφωση (κωφαλαλία), η Σχολή έχει ζητήσει και μεριμνήσει για την απόσπαση της εκπαιδευτικού από τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Ουρανίας Αναστασιάδου, η οποία εκτός από τις ειδικές μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική για τη διδασκαλία κωφών έχει και πτυχίο Ζωγραφικής της ΑΣΚΤ, με αποτέλεσμα να είναι, ίσως, το μοναδικό κατάλληλο άτομο για να διερμηνεύσει νοηματικά εικαστικούς όρους, όπως "ορίζοντας", "forma" κ.λπ.».
Οταν δεν είναι με τους φοιτητές της συμμετέχει σε προγράμματα για τη Διδακτική της Τέχνης στο Κωφό Παιδί, εικονογραφεί παραμύθια με Χειρομορφές της Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας για Κωφά Παιδιά, διδάσκει σε σεμινάρια Εικαστικής Παιδείας στην Ενωση Καθηγητών Καλλιτεχνικών Μαθημάτων.
«Εδώ και τέσσερα χρόνια έχουμε με τα παιδιά μια μαγική συνεργασία που δεν κοιτάζει ωράρια, ένα διανοητικό και συναισθηματικό δούναι και λαβείν που διαμορφώνει και τις δύο πλευρές», μας λέει η Ουρανία. «Μία εξατομικευμένη περιπέτεια και συνάμα η χαρά της ομάδας που καταφέρνει σιγά σιγά να βγαίνει από την γκετοποίηση συμμετέχοντας σε πλείστες δράσεις. Σε κοινωνικό επίπεδο είναι ένας ειλικρινής και άγριος αγώνας για να πραγματωθεί η μεταρρύθμιση που θα διώξει την παθολογικοποιημένη αντιμετώπιση της κώφωσης».
Η ίδια υποστηρίζει πως η πιο δυνατή περίοδος ήταν όταν, τον πρώτο καιρό της άφιξής της στη Σχολή, βρέθηκε αντιμέτωπη με την ανυπαρξία νοημάτων που να αποδίδουν την εικαστική ορολογία, ακόμη και την εικαστική καθημερινή φρασεολογία. «Περάσαμε ατελείωτες ώρες στη βιβλιοθήκη όλοι μαζί, οι κωφοί φοιτητές κι εγώ συζητώντας και κατανοώντας έννοιες, καλλιτεχνικά κινήματα, υλικά. Και αυτή η διεργασία γέννησε γλώσσα, γέννησε σκέψη, άνοιξε το κουτί της Πανδώρας και διαμόρφωσε νέους καλλιτέχνες γεμάτους όνειρα».
«Μαμά μπαμπάς κωφός» είναι η φράση στη Νοηματική που χρησιμοποιείται από τους κωφούς όταν αναφέρονται στα ακούοντα παιδιά κωφών γονέων. Τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν ανάμεσα σε δύο κουλτούρες, την κουλτούρα των ακουόντων και την κουλτούρα των κωφών και οι ζωές τους ενσωματώνουν το παράδοξο του να είναι κάποιος πολιτιστικά «Κωφός» και εν τούτοις λειτουργικά ακούων.
«Μέσα στην κοινότητα των κωφών ατόμων, η ομάδα των ακουόντων παιδιών από οικογένειες κωφών θέτει ιδιαίτερα προβλήματα πολιτισμού παρουσιάζοντας μία αντίφαση: κληρονομούν από τους γονείς τους εκτός των δεσμών αίματος, τη δεξιότητα στη νοηματική γλώσσα και την κοινωνική συμπεριφορά των κωφών, σημαντικούς παράγοντες κατά τους Markowicz και Woodward (1978) μοριοδότησης της αναγνώρισης και της αποδοχής ενός ατόμου εκ μέρους της κοινότητας των κωφών ως πολιτιστικά κωφό άτομο και όχι απλώς άτομο με απώλεια ακοής. Ως φυσικοί χρήστες λειτουργούν το ίδιο άνετα και στον κόσμο των ακουόντων και στον κόσμο των κωφών. Συχνά γίνονται επαγγελματίες διερμηνείς, ενεργά μέλη της κοινότητας των κωφών και είναι σε θέση να διερμηνεύουν όχι μόνο τη γλώσσα, αλλά και την κουλτούρα του ενός κόσμου στον άλλο.Περίπου 88% των παιδιών που γεννιούνται από κωφούς γονείς είναι ακούοντα».
Οι κωφοί γονείς των δεκαετιών 1960 και 1970 ήταν εξαιρετικά εξαρτημένοι από τα ακούοντα παιδιά τους. Σε έρευνα με ερωτηματολόγια, 95% των ερωτηθέντων παιδιών λειτουργούσαν ως διερμηνείς για τους γονείς τους. Χαρακτηριστικά, το πρωτότοκο παιδί αναλαμβάνει, σχεδόν πάντοτε, τον ρόλο του διερμηνέα για όλη την οικογένεια. Ερευνες παρουσιάζουν πρόσφατη αλλαγή στη συμπεριφορά των κωφών γονέων έναντι των ακουόντων παιδιών τους εξαιτίας της ανάπτυξης των ειδικών τεχνολογικών παροχών (ειδικό τηλέφωνο, φαξ, e-mail κ.ά.) και της ύπαρξης επαγγελματιών διερμηνέων. *
Πηγή:Enet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου