Δάφνη Κοντοδήμα
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009
«Με την "τέχνη για όλους" εννοούμε "για όλους τους αρτιμελείς"; Διεκδικούμε το δικαίωμα στην τέχνη» λένε στα «ΝΕΑ» χορευτές με κινητικά προβλήματα και ηθοποιοί που παίζουν στη νοηματική
Την ώρα που χορευτές σε αναπηρικά καροτσάκια ή με πατερίτσες ξεχύνονται στη σκηνή και ένας αρτιμελής χορευτής κάθεται σε ένα από τα καροτσάκια για να αρχίσει ένα σωματικό παιχνίδι, οι διακρίσεις μεταξύ των χορευτών, αρτιμελών και μη, φαντάζουν ανούσιες. «Κάπως έτσι ο θεατής συνειδητοποιεί ότι όλοι έχουμε τις ίδιες ανησυχίες και τα ίδια όνειρα και κυρίως ίσα δικαιώματα στην τέχνη» εξηγεί στα «ΝΕΑ» ο Γιώργος Χρηστάκης, χορευτής με κινητικά προβλήματα και χορογράφος της Ομάδας Δαγίπολη, τον λόγο που ανεβάζουν την παράσταση σύγχρονου χορού «Ιmitations» στο Θέατρο Ροές.
«Το δύσκολο δεν είναι να μάθεις τις χορευτικές κινήσεις, αλλά να αντιμετωπίσεις την έκθεση στο κοινό, να ξεπεράσεις το γεγονός ότι θα σε κοιτάζουν περίεργα. Πριν από κάποια χρόνια οι οικογένειες έκρυβαν τους ανάπηρους. Βγαίνουμε λοιπόν στη σκηνή και διεκδικούμε το δικαίωμα στη διαφορετικότητα» λέει.
Πριν από πέντε χρόνια και έπειτα από δεκάδες συμμετοχές σε ομάδες χορού, ο Γιώργος Χρηστάκης, που κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο, αποφάσισε να ιδρύσει τη δική του μεικτή ομάδα και με ανάπηρους χορευτές που έχουν διδαχτεί χορό (σε ιδιωτικές σχολές) προσαρμοσμένο στις δικές τους ικανότητες. Μέχρι τώρα το χοροθέατρο Δαγίπολη έχει δώσει παραστάσεις σε χώρους όπως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Μουσείο Μπενάκη αλλά και στο φεστιβάλ του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων και στις 10 Ιουνίου θα εμφανιστεί σε Φεστιβάλ Χορού στην Ουάσιγκτον.
Τα κινητικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι τρεις (Χρήστος Κυπριώτης και Ειρήνη Ζαχαρά, εκτός από τον ιδρυτή) από τους επτά χορευτές της ομάδας δεν αποτελούν εμπόδιο στην ανάγκη τους να εκφραστούν μέσω του χορού.
«Πολλές φορές, στον δρόμο, μας αποφεύγουν όταν ζητάμε βοήθεια στη μετακίνησή μας. Βιάζουν την προσωπικότητά μας και παραβιάζουν την αυτονομία μας. Η λύση όμως δεν είναι η απομόνωση» σχολιάζει ο Γιώργος Χρηστάκης, υποψήφιος καθηγητής, μπασκετμπολίστας σε καροτσάκι και βραβευμένος στο χορό με αμαξίδιο.
Ζωντανή απόδειξη ότι εμπόδιο δεν είναι το καροτσάκι, αλλά «το γεγονός ότι προϋπόθεση για να φοιτήσεις στη Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης είναι η αρτιμέλεια» όπως λέει. «Ήμουν τυχερός επειδή συνεργάστηκα με χορογράφους που είδαν ότι μπορώ να δώσω κάτι διαφορετικό στο κινησιολογικό λεξιλόγιο».
Το όνειρο για θεατρική στέγη και εκπαίδευση για κωφούς φαντάζει μακρινό και για τα μέλη του Θεάτρου Κωφών Ελλάδος (ΘΚΕ), που ιδρύθηκε το 1983 χάρη στις προσπάθειες του Στρατή και της Νέλλης Καρρά.
«Η οικονομική στήριξη από το υπουργείο Πολιτισμού και τον Δήμο Αθηναίων δεν αρκεί ώστε να καλύψουμε έξοδα όπως το ενοίκιο του χώρου όπου ανεβάζουμε παραστάσεις, ενώ το Εθνικό Θέατρο δεν μας δέχεται στη σχολή του επειδή δεν είμαστε αρτιμελείς. Είναι ντροπή» λέει στα «ΝΕΑ» ο Απόστολος Γιαννόπουλος, ο οποίος μαζί με άλλους έξι ηθοποιούς και έναν ακούοντα- τον Νίκο Αξιώτη από την ομάδα «Άλογοι»ανεβάζουν την παράσταση «Ένας ακούων στη χώρα των κωφών», τολμώντας να διακωμωδήσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινή τους επικοινωνία, στον ΟΑΕΔ, στα εστιατόρια, στις τράπεζες. Μόνο που στο θέατρο τα πράγματα αντιστρέφονται και οι κωφοί κάνουν δύσκολη τη ζωή στον ακούοντα.
«Οι κωφοί δεν μπορούν να παρακολουθήσουν παραστάσεις ακουόντων. Γι΄ αυτό διεκδικούμε το δικό μας θέατρο» λέει ο Βασίλης Κόσκορης, μέλος του Θεάτρου Κωφών. «Οι ακούοντες φοβούνται να μας προσεγγίσουν. Δεν ξέρουν τι να μας πουν και αν θα τους καταλάβουμε. Ακόμη και οι σερβιτόροι αποφεύγουν να μας πάρουν παραγγελία. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μας κοιτούν στα μάτια και να μιλάνε αργά ώστε να διαβάζουμε τα χείλη τους».
«Στη δουλειά μου, στον δημόσιο τομέα, καταλαβαίνω ότι κάποιοι με υποτιμούν. Νιώθω ότι τους ενοχλώ. Συζητούν για μένα και ξέρουν ότι δεν θα τους ακούσω», προσθέτει ο Απόστολος Γιαννόπουλος, επίσης μέλος του Θεάτρου Κωφών.
«Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αντιμετωπίζουν τους κωφούς σαν να είναι εξωγήινοι. Μια κωφή κοπέλα μού είπε για μια κυρία σε μια τράπεζα που απαγόρευσε στο παιδί της να την πλησιάσει επειδή είναι κωφή» λέει ο Νίκος Αξιώτης, σκηνοθέτης και ηθοποιός.
ΙΝFΟ
●«Ιmitations» στο Θέατρο Ροές (Ιάκχου 16, Γκάζι, τηλ. 210-3474.312), Δευτέρα- Τρίτη στις 21.30.
●«Ένας ακούων στη χώρα των κωφών» στο Θέατρο Κωφών Ελλάδος (Σαχτούρη 8-10, κρατήσεις μόνο με SΜS στο τηλ. 6985.765.550).
«Αν παρουσιάζεσαι ως ανίκανος μόνον ελεημοσύνη παίρνεις»
«Η αναπηρία δεν κρύβεται.
Γίνεται πιο διακριτική όταν δεν την υπερτονίζεις. Αν παρουσιάζεις τον εαυτό σου ως κακομοίρη και ανίκανο, το μόνο που θα λάβεις είναι ελεημοσύνη» σχολιάζει ο Γιώργος Χρηστάκης, χορευτής και χορογράφος της Ομάδας Δαγίπολη. Η θέλησή του, κόντρα στην αναπηρία του, τον οδήγησε από το Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου είναι υποψήφιος διδάκτωρ Κοινωνικής Ψυχολογίας, στον αθλητισμό (μπάσκετ σε καροτσάκι), στα decks (δουλεύει και ως DJ) και σε αγωνιστικούς χορούς (2η θέση στην Ολλανδία το 2001). Ακόμη, είναι μέλος της παραολυμπιακής ομάδας στην ξιφομαχία, ενώ ασχολείται και με την κολύμβηση!
ΠΗΓΗ:ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου